Slavoj Žižek (ur. 1949), znany w świecie i medialny filozof, Słoweniec wykładający również na uczelniach amerykańskich, wyspecjalizował się w konfrontowaniu myśli najbardziej wyrafinowanej z najmocniej popularną. W latach 80. XX wieku adaptował myśl francuskiego psychiatry Jacques'a Lacana do nowych interpretacji lewicowej filozofii. Równocześnie interesował się przemianami kultury masowej, filmu i literatury w drugiej połowie ubiegłego stulecia. Z tych badań wyrosła na przełomie lat 80. I 90. Niniejsza książka, której autor postawił sobie za cel objaśnienie nieprzystępnych koncepcji zilustrowaniem ich przykładami z popkultury. Wynikiem jest pełna uroku praca, która choćby jeśli wprowadza do Lacana na dość elementarnym poziomie, to sprawi wielką przyjemność miłośnikom Hitchcocka, Sherlocka Holmesa czy Agathy Christie. Rozważania Žižka, jak przeważnie efektowne i wnikliwe, dzięki psychoanalitycznej konceptualizacji wydobywają świeże aspekty i wymiary z należycie nam znanych utworów. Trudno ukryć, że Lacan jest tu też pretekstem do buszowania po klasyce rozrywkowego kina, zwłaszcza wśród filmów Hitchcocka. Jednocześnie to podejście od popkulturowej strony do dzieła Lacana pozwala ujrzeć w nim rzeczy niedostrzegane z akademickiej perspektywy.