Bohaterem tej książki jest Warszawa. Nie jest to jednak przewodnik po mieście, tylko opowieść o jego losach i architekturze, osnuta na bazie własnych przeżyć, których autor doświadczył od urodzenia jako mieszkaniec Warszawy.

Opisany w książce rozwój stolicy – w okresie od dwudziestolecia, przez II wojnę światową, PRL, aż do czasów współczesnych – jest przeprowadzony chronologicznie. Czytelnik w trakcie lektury ma szansę spojrzeć na miasto okiem architekta, uzbrojonego przez realizowany zawód w instrumenty potrzebne do profesjonalnej oceny wad i zalet aglomeracji warszawskiej na tle innych, podobnych skalą, miast europejskich.Nie jest to spojrzenie chłodne i w pełni obiektywne, bo w tle tej opowieści jest z pewnością uczucie przywiązania i miłości autora do miejsca swojej życiowej egzystencji, co zresztą jest rzeczą całkowicie zrozumiałą.Realia pracy architekta zarówno w czasach PRL-u, jak i po transformacji ustrojowej, nie są szeroko znane czytelnikom książek i bez dwóch zdań mogą zainteresować nie tylko ludzi zawodowo związanych z projektowaniem i budowaniem,także tych użytkowników Warszawę i jej mieszkańców.Janusz Targowski – architekt, absolwent Wydziału Architektury Politechniki Warszawskiej, poprzez 50 lat był projektantem, z czego poprzez lat 29, wraz z żoną Barbarą, prowadził własną pracownię architektoniczną ABA.

Oboje są współautorami planów generalnych lotnisk im. F. Chopina w Warszawie i Mazowieckiego w Modlinie, rozbudowy Narodowej Galerii Sztuki „Zachęta” i wielu obiektów poręczności publicznej: mieszkalnictwa i edukacji, budynków biurowych i hoteli w Warszawie oraz w Polsce.

Autor współpracował także latach 90. XX w. Z Ministerstwem Gospodarki przy renowacji placówek dyplomatycznych w Kolonii (Niemcy), Sztokholmie i Kopenhadze (Skandynawia) i Lublianie (Słowenia). W 1979 r.

otrzymał nagrodę Prezydenta Warszawy, tzw. „Syrenkę Warszawską”, za projekt hotelu na Pradze. Od wielu lat działa w Stowarzyszeniu Architektów Polskich.