Thomas Stearns Eliot (1888-1965) – amerykański poeta, dramatopisarz i eseista z brytyjskim obywatelstwem. Laureat Literackiej Nagrody Nobla za rok 1948. Jest uznawany za jednego z najwybitniejszych anglojęzycznych twórców XX wieku.

Do jego najważniejszych dzieł należą Ziemia jałowa, Wydrążeni ludzie czy Mord w katedrze. Eliot krytykował system demokracji parlamentarnej jego zdaniem odpowiedzialny za kryzys postaw moralnych. Proponował powrót do wartości chrześcijańskich celem uzdrowienia społeczeństwa poprzez zmiany w systemie edukacyjnym.

Przewidywał powrót protestantyzmu, a także innych odłamów chrześcijaństwa na łono Kościoła katolickiego. Proponował powrót do ładu moralnego. Relacje elity politycznej – przez co rozumiemy czołowych członków skutecznych i określonych grup politycznych, gdyż przetrwanie systemu parlamentarnego wymaga stałego współgrania z opozycją1 – z innymi elitami byłyby określone zbyt prymitywnie, gdyby opisać je określeniem komunikacji pomiędzy ludźmi czynu i ludźmi myśli.

Jest to raczej relacja między ludźmi o innych typach umysłowości oraz odmiennych obszarach myśli i działania. Wyraźny podział między myślą i działaniem jest nie bardziej możliwy do obrony w sytuacji polityki w sytuacji życia religijnego, w którym uczestnik musi wykazywać się własnym działaniem, a ksiądz o nastawieniu laickim nie może zupełnie nie posiadać praktyki w medytacjach.

Nie istnieje płaszczyzna energicznego życia, w której myśl jest minimalna, oprócz tej, na której automatycznie wykonuje się polecenia, i nie istnieje żaden gatunek myślenia niemający efektu na działanie.