Ewakuacja Armii Polskiej z ZSSR do Iranu stworzyła na Bliskim i Środkowym Wschodzie nową sytuację dla rządu gen. W. Sikorskiego. Powstał nowy ośrodek polityczny, bezapelacyjnie opozycyjny wobec rządu, utworzony przez entuzjastów sanacji i przeciwników. W. Sikorskiego wywodzących się z różnych środowisk politycznych. Nie był on jeszcze korzystnie zorganizowany, nie posiadał swych struktur, lecz wyraźnie wzmocnił się po klęsce polityki wschodniej polskiego rządu. Stanisław Kot należał do tych polityków, którzy widzieli w nim w przyszłości znaczne zagrożenie dla rządu Sikorskiego: obawiał się podjęcia działań związanych z ewentualnym objęciem władzy w Polsce. Będąc przewodnikiem politycznym Premiera, S. Kot - jak można domniemywać - chciał kontrolować poczynania oponentów i rozbić ich politycznie przed zakończeniem wojny. Twierdzenie to ma charakter hipotetyczny. Jego odrzuceniu albo przyjęciu mają dopomóc m.in. Zaprezentowane i opracowane dokumenty, tym bardziej że problem nie doczekał się szerszego opracowania poprzez historyków, politologów i socjologów polityki.ze Wstępu