Niniejszy traktat jest podzielony na dwie części. W pierwszej części autor dowodzi, iż cnota polega właśnie na habitualnym i dominującym umiłowaniu niezmiennego Porządku. Wyjaśnia następnie dwie główne parametry, które są konieczne do zdobycia i zachowania cnoty, czyli siłę, a także wolność umysłu.

demonstruje z kolei, jakie są przyczyny okazjonalne światła i uczuć, to znaczy pomocy aktualnych, bez których nie można zdobyć umiłowania Porządku. Wskazuje w końcu przyczyny okazjonalne niektórych poznać, które opierają się wydajności łaski, ażebyśmy wyjątkowo starannie ich unikali.

Tak że autor nie zapomina nic z tego, co należy wiedzieć w ogólności, ażeby w pełni stać się korzystnym człowiekiem. W drugiej części autor objaśnia powinności, zgodnie ze zwyczajnym podziałem, ale w sposób niepospolity.

Chcąc być skrupulatnie zrozumianym, unikał nazw cnót i przywar, które według niego w umyśle budzą nieraz tylko niewyraźne odczucia, a skądinąd sprzyjają wyjątkowo niebezpiecznym błędom, a to dlatego, iż zepsucie naszej epoki, a także różnorakie przesądy przywiązały fałszywe i najzupełniej pogańskie idee do owych genialnych nazw, którymi się typowo posługujemy, nie zadając sobie trudu, żeby je wyjaśnić.(fragment Przestrogi Autora)