Lipa, nazywana przez pszczelarzy królową pożytków miododajnych, kwitnie na przełomie czerwca i lipca, dostarczając wtedy cennego pożytku pszczołom, dzięki czemu miód jest tak czysty i posiada najprzyjemniejszy aromat. Pozyskiwany miód uważany jest za jeden z najlepszych odmianowych miodów nektarowych. Miód lipowy w stanie płynnym ma barwę od zielonkawo-żółtej do jasno-bursztynowej - pozyskiwany później ma barwę brązową. Po skrystalizowaniu zmienia zabarwienie na biało-żółte do złocistożółtego. Pod względem konsystencji i barwy miód lipowy w stanie płynnym przypomina olej rycynowy. W wyniku krystalizacji przyjmuje postać drobnoziarnistą, niekiedy krupowatą. W smaku jest on dość ostry, nieraz lekko gorzkawy. Barwa i intensywność smaku jest uzależniona od rejonu, z jakiego pochodzi. Pszczeli miód lipowy jest przez wielu znawców tego przysmaku uważany za jeden z najlepszych rodzajów miodu. Jednak uzyskanie czystego miodu w naturalnych warunkach jest dość skomplikowane, a wszystko to za sprawą faktu, iż lipa jest drzewem stosunkowo rzadko spotykanym w naszym kraju i bardzo trudno jest odnaleźć większe skupiska drzew, nad wyraz rosnących w sprzyjających warunkach, czyli z dala od spalin samochodów. Miód lipowy cechuje się jasną barwą, typowym zapachem przypominającym zapach kwiatu lipy i smakiem lekko ostrym. Właśnie ten smak lekko szczypiący w język jest znakiem rozpoznawczym tego gatunku miodu. Jeśli miód się skrystalizuje przyjmuje jasną, kremową wręcz barwę.
Warto pamiętać, że lecznicze parametry miodu, podobnie jak i witamina C z cytryny, mogą ulec zniszczeniu jeśli dodamy go do nad wyraz gorącej wody czy herbaty. Należy pamiętać, by nie dodawać go do wrzątku, ale po dłuższej chwili, kiedy temperatura płynu nieco się obniży.

W Polsce występują dwa gatunki miodów spadziowych; jest to tzw. Spadź liściasta, pochodzi z reguły z drzew lipy, a także spadź iglasta. W zabarwieniu jest z reguły ciemny z odcieniem zielonkawym (w sytuacji spadzi iglastej) lub ciemno żółtawym (w sytuacji spadzi liściastej). Świeża spadź ma barwę jasną, potem ciemnieje pod wpływem światła i tlenu. Miody spadziowe z drzew liściastych posiadają niepowtarzalny smak który nie każdemu odpowiada, a z drzew iglastych - łagodny, lekko żywiczny. Należy pamiętać, że spadź nie występuje corocznie, w niektórych regionach Polski występuje raz na kilka lat i to właśnie dlatego miód spadziowy jest jednym z droższych miodów w Polsce.
Miód spadziowy powstaje z wydaliny mszyc i czerwców, albowiem owady te po pobraniu soku roślinnego przyswajają białko i inne substancje, natomiast cukry wydalają nie strawione. Ten słodki 'kał owadzi' zwabia pszczoły, które ponadto dalej je zagęszczają i składają w komórkach jako miód spadziowy. Miód spadziowy pszczoły zbierają w najczystszych lasach. Dzięki czemu można w nich poczuć zapach żywicy i igliwia. Posiada łagodny smak i delikatny aromat. Pod względem wartości odżywczych przewyższa miody nektarowe zawartością związków mineralnych.