Lipa, nazywana poprzez pszczelarzy królową pożytków miododajnych, kwitnie na przełomie czerwca i lipca, dostarczając wtedy cennego pożytku pszczołom, dzięki temu miód jest tak czysty i posiada najprzyjemniejszy aromat. Pozyskiwany miód uważany jest za jeden z najkorzystniejszych odmianowych miodów nektarowych. Miód lipowy w stanie płynnym ma barwę od zielonkawo-żółtej do jasno-bursztynowej - pozyskiwany później ma barwę brązową. Po skrystalizowaniu zmienia zabarwienie na biało-żółte do złocistożółtego. Pod względem konsystencji i barwy miód lipowy w stanie płynnym przypomina olej rycynowy. W wyniku krystalizacji przyjmuje postać drobnoziarnistą, niekiedy krupowatą. W smaku jest on dość ostry, często lekko gorzkawy. Barwa i intensywność smaku jest uzależniona od rejonu, z jakiego pochodzi. Pszczeli miód lipowy jest przez wielu znawców tego przysmaku uważany za jeden z najkorzystniejszych rodzajów miodu. Jednak uzyskanie czystego miodu w naturalnych warunkach jest dość niełatwe, a wszystko to za sprawą faktu, że lipa jest drzewem stosunkowo rzadko spotykanym w naszym kraju i niezwykle trudno jest odnaleźć obszerniejsze skupiska drzew, stanowczo rosnących w sprzyjających warunkach, czyli z dala od spalin samochodów. Miód lipowy cechuje się jasną barwą, specyficznym zapachem przypominającym zapach kwiatu lipy oraz smakiem lekko ostrym. Właśnie ten smak lekko szczypiący w język jest znakiem rozpoznawczym tego gatunku miodu. Jeśli miód się skrystalizuje przyjmuje jasną, kremową wręcz barwę.
Warto pamiętać, że lecznicze właściwości miodu, podobnie jak i witamina C z cytryny, mogą ulec zniszczeniu jeśli dodamy go do szczególnie gorącej wody czy herbaty. Należy pamiętać, by nie dodawać go do wrzątku, lecz po dłuższej chwili, kiedy temperatura płynu nieco się zmniejszy.

W Polsce występują dwa gatunki miodów spadziowych; jest to tzw. Spadź liściasta, pochodzi na ogół z drzew lipy i spadź iglasta. W zabarwieniu jest z reguły ciemny z odcieniem zielonkawym (w przypadku spadzi iglastej) albo ciemno żółtawym (w przypadku spadzi liściastej). Świeża spadź ma barwę jasną, potem ciemnieje pod wpływem światła i tlenu. Miody spadziowe z drzew liściastych posiadają niepowtarzalny smak który nie każdemu odpowiada, a z drzew iglastych - łagodny, lekko żywiczny. Należy pamiętać, iż spadź nie występuje corocznie, w niektórych regionach Polski występuje raz na kilka lat i to właśnie dlatego miód spadziowy jest jednym z droższych miodów w Polsce.
Miód spadziowy powstaje z wydaliny mszyc i czerwców, albowiem owady te po pobraniu soku roślinnego przyswajają białko i inne substancje, natomiast cukry wydalają nie strawione. Ten słodki 'kał owadzi' zwabia pszczoły, które na dodatek dalej je zagęszczają i składają w komórkach jako miód spadziowy. Miód spadziowy pszczoły zbierają w najczystszych lasach. Dzięki czemu można w nich poczuć zapach żywicy i igliwia. Posiada łagodny smak i delikatny aromat. Pod względem wartości odżywczych przewyższa miody nektarowe zawartością związków mineralnych.